Ευτύχησα να κάνω το επάγγελμα που ήθελα και μέσα από αυτό να ζήσω σε μια δεύτερη ζωή την ομορφιά της νεανικής ηλικίας μέσα από την απόλυτη ελευθερία του θεάτρου. Με τα χρόνια έγινε στάση ζωής. Με τις κεραίες ανοιχτές έβρισκα πάντα γύρω μου ό,τι χρειαζόμουν για την παράσταση: τραγούδια, εικόνες, μουσικές, κοστούμια. Οι ιδέες, τα χαρίσματα, τα ταλέντα, αλλά και οι αδυναμίες και οι ανάγκες περίσσευαν. Όλα μαζί ήταν η μαγιά για την επιτυχία μιας παράστασης και το κάλεσμα για την επόμενη.

 

Σταθμός στην πορεία μου αυτή ήταν το Πανελλήνιο Δίκτυο για το θέατρο στην Εκπαίδευση. Το ανακάλυψα το 2004. Έως τότε δούλευα με το ένστικτο και την αγάπη μου γι αυτό. Παράλληλα παρακολουθούσα μικρά σεμινάρια που γινόταν στην  πόλη της Κοζάνης. Στο δίκτυο γνώρισα το παιδαγωγικό θέατρο.

 

Φωτισμένοι δάσκαλοι μας βοήθησαν να ελευθερωθούμε και να γνωρίσουμε δρόμους και τρόπους να το προσφέρουμε αυτό στα παιδιά μας.

 

Αυτή η γνώση (500 ώρες σεμινάρια) σε συνδυασμό με την εμπειρία των χρόνων μας βοήθησε στο να τολμήσουμε να δοκιμαστούμε στο αρχαίο δράμα και τα καταφέραμε εξαιρετικά καλά. Οι ομάδες ήταν πάντα των 20 ατόμων και άνω και ηλικίες από δημοτικό έως το λύκειο. Συνυπήρξαν πολύ φυσικά όλες, με κορύφωση το Πολυτεχνείο του 2011, του οποίου η ομάδα ήταν 35 ατόμων 20 παιδιά και 15 ενήλικες.

 

Παράλληλα με τα σεμινάρια, συμπόσια και συνδιασκέψεις που παρακολούθησα, οργάνωσα και στην πόλη μας επί 6 χρόνια, μέσα από την ομάδα (Φίλοι του θεάτρου) σεμινάρια για καθηγητές, δασκάλους και μαθητές.

 

Δούλεψα απαρέκκλιτα με κείμενα Ελλήνων συγγραφέων, κόντρα στο εμπορικό θέαμα της τηλεόρασης. Η αλήθεια και ο τρόπος μας έπεισαν μικρούς και μεγάλους. Ο σπόρος έδωσε πολλούς καρπούς.

 

Ευχαριστώ το 1ο ΓΕΛ που φιλοξένησε τις παραστάσεις μου από το 1998-2012. Υπηρέτησα σ’ αυτό 18 χρόνια και επιμελήθηκα 16 παραστάσεις.

 

Το 2012 αποτέλεσε ένα σταθμό: συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από τη σύσταση της ομάδας και ακολούθησε μια συνάντηση – αναδρομή το 2015 στην οποία είδαμε τη μέχρι τότε πορεία μας.

 

Από το 2015-20 υπήρξε μια περίοδος με έργα-επιλογές κατ’ εξοχήν με πολιτικό κριτήριο, που ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα των καιρών. Η κορύφωση όλων ήταν η «Ασκητική» Ν. Καζαντζάκης. Το φιλοσοφικό δοκίμιο με ποιητικό λόγο που περικλείει όλο το νόημα, τον αγώνα της ζωής για ελευθερία.

Η δυναμική της ομάδας κυμάνθηκε από 10-45 άτομα, π.χ. «ο Μικρός πρίγκηπας», η «Ελένη, ο μύθος της Ελλάδας» και η Μυθολογία: «Οι μύθοι μας, ο καθρέφτης μας», ανάλογα με τη φύση του έργου.

 

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία της ομάδας, το 2ο κ 5ο γυμνάσιο γυμνάσιο για το διάστημα 2012-2017 και την κ. Τοπάλη Τάσα, μέλος της ομάδας, για το διάστημα 2017-2020.

 

Το 2020 έκλεισε άλλος ένας κύκλος κάπως βίαια λόγω της επιδημίας του covid 19, που ανέστειλε όλες τις δραστηριότητες.

Στις 7 Ιουλίου 2020 έκανα δωρεά το αρχείο της ομάδας στην Κοβεντάρειο δημοτική βιβλιοθήκη Κοζάνης. Το περιεχόμενό του είναι: α)43 έντυπα τεύχη με υλικό από την κάθε εργασία β) Αρχείο video από τις παραστάσεις και γ) άλμπουμ με φωτογραφίες από την κάθε παράσταση επάνω σε μαύρο χαρτόνι. Τέλος υπάρχει και ένας φάκελος με υλικό από εργασίες μου στο σχολείο ως φιλόλογος.

Ευχαριστώ τον πρόεδρο και τη διευθύντρια της βιβλιοθήκης για την αποδοχή και προθυμία για αξιοποίησή του κυρίως στο χώρο της εκπαίδευσης.